Poznajcie Sklotę!

Dzisiaj przybywamy z wpisem w ramach projektu 'Przygody z książką' (klik w obrazek):

Tym razem opowiemy Wam o pewnej nowości wydawniczej, a mianowicie o Sklocie. Jest to seria książeczek, napisana przez Agnieszkę Gadzińską oraz zilustrowana przez Artura Nowickiego.

Główna bohaterka, o jakże nietypowym imieniu jest sześcioletnią dziewczynką, która z ciekawością poznaje świat, a przy tym przeżywa mnóstwo ciekawych przygód: próbuje kupić w sklepie kompleksy, podpisuje brata niezmywalnym flamastrem, żeby się nie zgubił, sprawdza uniwersalność sukienki swojej przyjaciółki oraz wiele wiele innych! :)

Dla dzieci to niezła okazja, by poznać 'trudne' słowa, a dla dorosłych, by świetnie się bawić:)

Miałam okazję wypytać autorkę o kilka rzeczy. Poznajcie Agnieszkę Gadzińską:)

Jak 'narodziła się' Sklota, główna bohaterka Twoich książek? Czy był to jednorazowy impuls czy raczej dojrzewała długo w Twojej głowie? 

Sklota pojawiła się, kiedy moja starsza córka, nazwała mnie jej imieniem- od razu mi się spodobało i stwierdziłam, że warto coś z tym zrobić. Mała właśnie stawiała pierwsze kroki w szkole i temat przeżyć sześciolatki w nowym środowisku był mi bardzo bliski.

Czy jako dziecko chciałaś zostać pisarką? 

Oczywiście po drodze, było strasznie dużo profesji Kimże n i e chciałam być?! Nauczycielką, piosenkarką, weterynarzem… Chyba nigdy nie powiedziałam sobie „chcę zostać pisarką”, nie uświadamiałam sobie tego, ale od zawsze pisałam, pamiętniki, wiersze, książeczki i… bardzo dużo czytałam. Miałam to szczęście, że przez jakiś czas, biblioteka mieściła się w tym samym budynku, w którym mieszkałam, więc, kiedy tylko miałam ochotę, pojawiałam się w niej, po prostu w kapciach 

Co najchętniej czytałaś jako mała dziewczynka? 

Jestem pokoleniem siermiężnych lat 70- tych i 80- tych, więc oczywiście nie miałam wówczas dostępu do dzisiejszej przepięknie wydanej i ilustrowanej literatury dziecięcej- jestem wychowana na baśniach. Uwielbiałam „Baśnie z dalekich wysp i lądów”, Markowskiej i Milskiej- kompletnie zaczytany egzemplarz, nadal stoi na półce moich dzieci. Pamiętam cudowne wierszyki o Dorotce, Jana Sztaudyngera z uroczo ilustrowanej książeczki: „Moja wnuczka”. Niestety, nie mam już jej w swoich zbiorach. Lubiłam także serię „Poczytaj mi mamo”… Jednak szczególne miejsce w moim sercu, ma moja ukochana do dziś książka, obowiązkowa przed Bożym Narodzeniem, „Dziadek do orzechów”, z ilustracjami Szancera.

Jak Twoje córki odnoszą się do Skloty? Podsuwają Ci pomysły? :) 

Moje córki to nieustające źródło pomysłów! Często im mówię, że mając takie dzieci, nie mogę nie pisać książek!:) Sklota jest trochę ich uosobieniem, a trochę dobrą koleżanką- czasami pytają, co tam znowu wymyśliła, a czasami podają pomysły do nowych rozdziałów. Obie mają swój komplet książek z indywidualnymi dedykacjami i broń Boże, żeby się pomylić!

Co jest najtrudniejsze w pisaniu? 

Znalezienie czasu  . Kiedy pracuje się zawodowo, jest się gospodynią domową, żoną męża, który późno wraca z pracy, oraz mamą dwóch aktywnych indywidualistek, czas staje się towarem wykradanym i deficytowym. Dla mnie, problematyczne jest również panowanie nad słowotokiem  Muszę ograniczyć natłok pomysłów i zdań, żeby książki były zrozumiane, przez małych czytelników.

Czy masz swoje ulubione opowiadanie o Sklocie? Któreś specjalnie jest Ci bliskie? 

Bardzo lubię opowiadanie o kompleksach z części pierwszej- pojawia się tam postać pana Cydzika, a to postać z mojego dzieciństwa i bardzo miło mi się kojarzy- właściwie, to pierwsze opowiadanie, jakie napisałam o Sklocie i jej przyjaciołach.

Czy pojawi się kolejna część przygód? 

Nie wiem, czy mogę mówić o planach wydawniczych, ponieważ czekam na ich sformalizowanie, ale chyba mogę zdradzić tyle, że Sklota nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa 

Planujesz może wprowadzić chłopięcy odpowiednik Skloty? :) 

Ciekawy pomysł! Pytano mnie już o Matyldę w roli głównej, ale o chłopca jeszcze nie . Godne przemyślenia w przyszłości, choć w tej chwili pracuję nad materiałem, w którym obie płcie, grają równorzędne role .

Co motywuje Cię do tworzenia? 

Myślę, że nareszcie odnalazłam to, co chciałabym robić w życiu. Pisanie zapewnia wykorzystanie wyobraźni i sfery emocjonalnej, która w codziennym życiu jest spychana na dalszy plan, pozwala mi na spojrzenie na świat oczami dziecka, a tym samym na lepsze zrozumienie dzieci swoich własnych i tych, z którymi pracuję. Każde spotkanie autorskie, wybuchy śmiechu, podczas czytania moich książek i to, że książki prowokują do rozmowy, sprawia, że po prostu muszę pisać i koniec!

Czy trudno jest pisać dla dzieci? To dość wymagający odbiorcy:) 

Dzieci są bezlitosne- jeżeli uznają, że coś nie jest zabawne, nie będą się bawić w grzecznościowe uśmieszki, tak jak dorośli. Komentują bardzo prosto i konkretnie- nie miałabym odwagi pokazać moich tekstów komukolwiek, gdyby nie przeszły przez najsurowszą, czyli dziecięcą krytykę. Zabierając się za pisanie, pomyślałam- napisz książkę, jaką sama chciałabyś przeczytać swoim dzieciom i jednocześnie taką, która zainteresowałaby cię, gdybyś znów miała 6 lat. I powstała Sklota…. 

Co oprócz pisania zajmuje Twój czas? 

Przede wszystkim dużo czytam- fantastyka, kryminał i literatura traktująca o mojej ulubionej epoce- dwudziestoleciu międzywojennym. Kiedy tylko znajduję trochę czasu, chętnie zajmuję się rękodziełem- decoupage, filcowanie, kartki, biżuteria, a ostatnio eksperymentuję z utwardzaczem do tkanin. Poza tym kocham góry, bo lubię się porządnie zmęczyć, kiedy wyjeżdżam na wakacje ;)

I jest też coś dla Was! 

Egzemplarz najnowszej części z przygodami Skloty ze specjalną dedykacją autorki dla Waszego malucha!

My już mamy:)

I pytanie od Agi: Co to jest apetyt? Zapytajcie dzieciaki, a jeśli są za małe, to napiszcie, jak Waszym zdaniem odpowiedziałyby na to pytanie:) Kto wie, może Wasza odpowiedź znajdzie się w książce? :) Na Wasze odpowiedzi czekamy do 20 listopada.